Stadion Olimpijski Lluis Companys, wcześniej znany jako Stadion Olimpijski Montjuïc, znajduje się w Barcelonie na wzgórzu Montjuïc. Jest również częścią tak zwanego Pierścienia Olimpijskiego. Stadion jest siedzibą różnych urządzeń sportowych dla sportów halowych czy też na wolnym powietrzu, jak na przykład baseny Bernat Picornell lub Pałac Św. Jerzego.
Stadion został wybudowany w latach 1927-29 z okazji Wystawy Międzynarodowej, która odbyła się w mieście w roku 1929. Architektem był Pere Domènech i Roura, syn wielkiego modernistycznego architekta Lluisa Domenech i Muntanera. Następnie, od czasów hiszpańskiej Wojny Cywilnej i lat dyktatury, stadion niszczał, głównie z powodu braku użytkowania i bycia otwartą przestrzenią wystawioną na działanie pogody. Dlatego też podczas barcelońsklich Letnich Igrzysk Olimpijskich 1992 rozpoczęła się przebudowa i renowacja podjęta przez grupę architektów Correa-Milà-Margarit-Buxadé wraz z udziałem włoskiego architekta Vittorio Gregottiego, którzy przebudowali fasadę i ponownie zaprojektowali całe wnętrze. Kamień pozyskany podczas renowacji, z góry Montjuïc, jest obecnie używany do konstrukcji Sagrady Familii.
Stadion posiada całkowitą pojemność 55,926 widzów i mieści bieżnię i boisko do piłki nożnej, jak również struktury wielofunkcyjne. Stadion był używany między innymi podczas Olimpiady w 1992, Paraolimpiady tego samego roku oraz mistrzostw atletycznych w 2010. Od 1997 jest oficialnym stadionem Club de Fútbol Espanyol, po zburzeniu Estadio Sarria, który należał do klubu. Jest on jednym z pięciu pięcio-gwiazdkowych stadionów, zakwalifikowanym przez UEFA do bycia gospodarzem sportowych wydarzeń.
W 2001 został przemianowany na Stadion Lluísa Companys dla uczczenia Przewodniczącego Generalitat de Catalunya, który został rozstrzelany przez oddział Franco na tej samej górze w 1940 roku.